Creative Commons Attribution 3.0 Unported (CC BY 3.0)
primum quodlibetbeweist, dass Qdlb. 5 eigentlich als 1 zu gelten hat (s.
Proponebantur in disputacione quinta; vgl. ebenso die um 1 zu hohen Quaest.ziffern der Verweise im 2. Teil (Sutton) auf Trivet (vgl.
utrum intelligere sit; die Einleitung
In disputatione secunda=prima questio fuit
ultimabei Quaest. 33: es werden bei Quaest. 32
primumbis
quartum(
quintum quodlibetsetzt. Unmittelbar anschliessend, ohne Titel, die Quaest. ord. 1-17 des
sextum quolibet et sunt quae sequuntur Thome de Sutonund
7umquolibet die Qdlb. 1-2, 15 (16). Qdlb. 1,4 des
secundum quol.(des
3m; ebda. Mitte
4m;
questiones disputate, rechts
5m. Im
questiones disputate Thome de Suton; lks. Mitte
Incipiunt quolibet Thome de Suton; Rd. u.
secundum quolibet
//secundo determinat- 2,12 fol. y
segre//=gabat se
nos scientes- 2,21 fol. z
conabatur+ 3,1 text. epist. + z
Superius=legem//
nos scientesgehen col. a, 1 o. die von D l.c. abweichenden Worte voraus:
//sed licet naturaliter simus Iudei; 4,31 fol. A
- 5,25 fol. Aancille filii // i. synagoge
ad vitam gracie venimus//=
carnis non/, direkt fortfahrend
perficietis. Das auf die Innenseite des hinteren Deckels geklebte
Verschiedene Hände. finis
mit leuchtend roter Tinte eingetragene frere
ist nicht der Schreiber, doch sehr wahrscheinlich der blätterzählende Korrektor
der vorderen Lagen (vgl. das minuskle f). Meyer/Burckhardt).
Kleine Notizen zur Orientierung am Rand.
Mit den Blättern bündige
Aus dem Schmidt Nr. 245Quodlibeta fratris Nicolai Trevet Anglici ordinis Predicatorum cum tabula in fine libri
, darunter die alte Signatur: H.1
. Nicht im Katalog der Dominikanerbibliothek.